ग्रंथालीच्या ४३ व्या वाचक दिना निमीत्त राज्यस्तरीय अभिवाचन स्पर्धा
आयोजीत केली होती . अभिवाचन नेमके काय असते याचा प्रत्यक्ष अनुभव मला कधीच
नव्हता आणि मग एक नवीन अनुभव घ्यायचा
केवळ या एकाच कुतूहल , जिज्ञासेने या स्पर्धेत भाग घ्यायचे ठरविले...आणि हे माझ्यासारखे कुतूहल जीज्ञासा असणारे म्हणजे स्वाती , अपर्णा आणि सुधाकर जी आणि सुधीर चित्ते सर ! मग काय अभिवाचनाचा हा शिवधनुष्य सुधीर चित्ते सरांच्या मार्गदर्शनाखाली आम्ही उचलण्याचा प्रयत्न केला....!
साहित्यीक जगतात सर्वसामान्यांचे आवडते लेखक व.पु. काळे यांचे वपुर्झा अभिवाचनासाठी निवडले ...! महिनाभरात रोज नाही पण आठवड्यातून एकदा सर्वजण एकत्र येऊन प्रक्टीस सुरू केली! स्पर्धेत जिंकण्याच्या इर्षेने उतरलो नव्हतो पण महिनाभरात आमच्यात ती इर्षा निर्माण तर झालीच....आमचे अभिवाचन गुरू चित्ते सरांनी तयारीच तशी करून घेतली होती...! आम्हाला सर्वांनाच एक आत्मविश्वास आला होता....!!
स्पर्धेचा दिवशी आपला ड्रेसकोड काय ठेवावा इथपासून चर्चा विमर्चा करून आम्ही बायकांनी आमचं आमचं पिवळ्या साड्या नेसायचे ठरविले ....(याचा आमच्यातील सुधाकर सरांना काहीच पत्ताच नव्हता)
स्पर्धेच्या दिवशी ग्रंथाली किर्ती कॉलेजच्या प्रांगणात उतरलो...आणि आम्ही तिघी पिवळ्या साड्यां मध्ये आणि सुधाकर सर डार्क निळा शर्ट घालून आले होते!
आम्हाला तिघींना पाहुन सुधाकर वसईकर म्हणाले :
काय यार तुम्ही तिघीपण छान मैचिंग पिवळ्या साड्या नेसून आलात, मला सांगीतलं असतं तर मी पण पिवळा झब्बा, शर्ट घालून असतो!
आम्ही तिघीपण हसलो ,
मी म्हटलं छान दिसता ...हो
निळा मोर जणू !
मग सगळेच हसलो!
आम्ही एकत्र फोटोसेशनला उभे राहिलो आणि सुधाकर सर स्वातीच्या म्हणण्याप्रमाणे अगदी
पिवळ्या चाफ्यांत निळा मोरा सारखेच वाटत होते!
😂
अभिवाचन स्पर्धेला सुरूवात झाली , एक गृप येऊन कुणी लेख, अग्रलेख, कथा, कादंबरी, आत्मचरित्रावर वाचन करत होते! कुणाचे उत्तम तर कुणाचे ठीकठाक अभिवाचन होत होते आणि आमच्या गृपमध्येही उत्साह वाढत होता! आत्मविश्वास होताच!
त्यामध्ये सुधाकर सरांना जरा जास्तच होता! त्यांचा तो आत्मविश्वास बघून आमचाही वाढत होता....! अपर्णा थोडी नर्व्हस होती , पण त्याचे कारण वेगळे होते.. पण तरिही तीही उत्साहाने तयारीत होती!
स्वाती ताई आमच्या आधी वाचन करणा-यांचे काटेकोरपणे कान देऊन ऐकत होती...! मी मात्र फक्त हा माझ्यासाठी नवीन अशा साहित्यीक प्रकाराचा आस्वाद घेत होते !!!
😃
तेवढ्यात आमच्या सृजनोत्सव गृपचे नांव पुकारण्यात आले ...आम्ही तयारीतच होतो....!!
स्टेजवर गेलो ....अतिशय छान आत्मविश्वासाने वाचन केले...! वाचन करतांना मी एकदाही वर मान करून समोर पाहिले नाही....
मला एकच भिती..... समोर श्रोत्यांशी कुणाशी नजर भिडायची आणि इकडे माझ्या ओळींची पडझड व्हायची...आणि माझी वाचनाची गाडी पटरी सोडून भलतीचकडे जायची
🤔
😆😆😆😆 म्हणून नकोच ते पहाणे 
:)
अभिवाचन करून खाली उतरलो आणि परिक्षकांनी आम्हाला आमची नावं विचारली .... आम्ही प्रत्येकाने आमची नावं आनंदानं सांगीतली.... सुधाकर सरांनी जरा जास्तच आनंदानं सांगितले....कारण त्यांनी त्या आनंदाच्या भरात परिक्षकांशी हात पण मिळवलेले मी पाहिलं !
😉
आमचा नंबर येणार हे इथेच पक्के झाले...😃
.
.
.
.
.
.
.
.
.
असे आम्हाला वाटल्यावाचून राहिले नाही ! आम्ही चौघही अगदी निश्चिंत...!
तेवढ्यात सुधाकर सरांना फोन आला...!
हायकमांडचा फोन ...असं म्हणत ते हॉल बाहेर गेले ! आम्ही मात्र इतर उरलेल्या गृपचे अभिवाचन ऐकण्यासाठी थांबलो!
खरं आमच्यावेळेपर्यंत हॉल भरलेला होता...पण नंतर ज्यांचे ज्यांचे वाचन झाले ते बरचसे गृप उठून गेले
आम्ही मात्र उरलेल्यांचेही ऐकले पाहिजे या उदात्त हेतूने हॉलमध्ये थांबलो
तेवढ्यात हॉलच्या दाराच्या फटीतून सुधाकर सर आम्हाला बाहेर येण्याचा इशारा करीत होते ...पण आम्ही तिघी बसूनच राहिलो...असं मधूनच उठून जाणं जमलं नाही ...!
शेवटी स्पर्धा संपली आणि आम्ही तिघी बाहेर येऊन सुधाकर सरांना शोधू लागलो ...!सर काही दिसेना... आम्हाला वाटले हायकमांडचा फोन म्हणजे त्यांनी कल्याण ला प्रस्थान केलं असणार....! मोबाईल कॉल केला तर सर खाली मैदानात पोस्टर कविता पहात होते...! आम्ही खाली गेलो...
"आपण फायनल मध्ये जाणार... बाहेर आलो तर आपला परफॉमन्स चांगलाच झाल्याची हवा होती... मी सांगतो उद्या आपल्याला फायनल साठी यायचे आहे!"
सुधाकर सर अगदी खात्रीनं सांगत होते ....
आम्ही तिघी पण जाम खुश...!!
पण प्रॉब्लेम असा झालाय की मला घरून बायकोचा फोन आलाय...घरी थोडं काम काढलंय .... मला घरी लवकर जावं लागतंय....! स्पर्धेचा निकाल ऐकायला मी नसणार!
तुम्ही काहीच काळजी करू नका आपण दहा मध्ये आहोतच ...!:)
आणि ते जायला निघाले...आणि थांबले , आम्ही तिघी पण त्यांच्याकडेच पहात होतो...
अजून एक हा माझा निळा शर्ट (निळा मोर..😃) मला वाटतं खुप लकी ठरलाय आज.... मी तर आता असाच घरी जाणार आणि हा शर्ट काढून ठेवणार ... आणि उद्या फायनल ला हाच घालून येणार.....!
ईईईईईईईईईईईईई.....
काय पण ....
आम्ही तिघी पण एकदम ओरडलो....
माझं ऐका ..... तुमच्या पिवळ्या साड्या पण लकी आहेत , तुम्ही पण उद्या ह्याच नेसा....! उद्या आपण फायनल पण मारणार बघा!
आम्ही जीव तोडून हसायला लागलो....
शी ई ई ई ई ई ई आम्ही नाही नेसणार परत या साड्या ...तुम्हीच घालून या हा निळा शर्ट !
ठीक आहे .....चला मला फोन करा उद्या साठी .
मी निघतो...
आणि सुधाकर सर घरी कल्याण ला निघून गेले!
संध्याकाळी साडेचारला निकाल लागला.....
निकालापुर्वी परिक्षकांनी अभिवाचन कसे असावे , कसे नसावे मार्गदर्शन केले....ते ऐकत असताना अभिवाचन जसे असावे त्या सर्व अटी नियम आम्ही खुपच चांगल्या अंशी पुर्ण केल्या होत्या त्यामुळे आमचा दहा विजेत्यांमध्ये नंबर लागणार अशी आशा वाटायला लागली....
सुधाकर सर आठवले...
त्यांचा लकी निळा शर्ट (निळा मोर ) डोळ्यासमोर नाचू लागला ...!!
आणि निकाल जाहीर करायला सुरूवात झाली!
आम्ही अधीरतेने निकाल ऐकू लागलो .....
पहिला , दुसरा , तिसरा .....
एक एक गृपचे नांव घेत होते आणि आमची उत्कंठा वाढत होती......!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
आम्ही निकाल ऐकून हॉलच्या बाहेर आलो....!
सुधाकर सरांना निकाल कोण सांगणार .... आम्ही तिघींनी एकमेकींकडे बोट दाखवले ....
शेवटी मी फोन लावला....
हैलो....सर
बोला पुष्पांजली जी .....
काय निकाल लागला....?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
सुधाकर सर ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
निळा शर्ट धुवायला टाका !!😂😂😂😂😂😂😂😂
.
.
.
.
.
.
.
असं कसं झालं?
जाऊ द्या हो सर , आपल्याला एक नवीन चांगला अनुभव मिळाला!
हं .......
मग आता शर्ट धुवायला टाका....! टाकाल नां ?
मी मुद्दाम त्यांना चिडवत होते😃😃
नाही आता शर्ट उशाला घेऊन झोपतो
😞😞😞
आणि आम्ही तिघी धो धो धो हसत होतो!
😀😀😀😀😀
© समिधा
केवळ या एकाच कुतूहल , जिज्ञासेने या स्पर्धेत भाग घ्यायचे ठरविले...आणि हे माझ्यासारखे कुतूहल जीज्ञासा असणारे म्हणजे स्वाती , अपर्णा आणि सुधाकर जी आणि सुधीर चित्ते सर ! मग काय अभिवाचनाचा हा शिवधनुष्य सुधीर चित्ते सरांच्या मार्गदर्शनाखाली आम्ही उचलण्याचा प्रयत्न केला....!
साहित्यीक जगतात सर्वसामान्यांचे आवडते लेखक व.पु. काळे यांचे वपुर्झा अभिवाचनासाठी निवडले ...! महिनाभरात रोज नाही पण आठवड्यातून एकदा सर्वजण एकत्र येऊन प्रक्टीस सुरू केली! स्पर्धेत जिंकण्याच्या इर्षेने उतरलो नव्हतो पण महिनाभरात आमच्यात ती इर्षा निर्माण तर झालीच....आमचे अभिवाचन गुरू चित्ते सरांनी तयारीच तशी करून घेतली होती...! आम्हाला सर्वांनाच एक आत्मविश्वास आला होता....!!
स्पर्धेचा दिवशी आपला ड्रेसकोड काय ठेवावा इथपासून चर्चा विमर्चा करून आम्ही बायकांनी आमचं आमचं पिवळ्या साड्या नेसायचे ठरविले ....(याचा आमच्यातील सुधाकर सरांना काहीच पत्ताच नव्हता)
स्पर्धेच्या दिवशी ग्रंथाली किर्ती कॉलेजच्या प्रांगणात उतरलो...आणि आम्ही तिघी पिवळ्या साड्यां मध्ये आणि सुधाकर सर डार्क निळा शर्ट घालून आले होते!
आम्हाला तिघींना पाहुन सुधाकर वसईकर म्हणाले :
काय यार तुम्ही तिघीपण छान मैचिंग पिवळ्या साड्या नेसून आलात, मला सांगीतलं असतं तर मी पण पिवळा झब्बा, शर्ट घालून असतो!
आम्ही तिघीपण हसलो ,
मी म्हटलं छान दिसता ...हो
निळा मोर जणू !
मग सगळेच हसलो!
आम्ही एकत्र फोटोसेशनला उभे राहिलो आणि सुधाकर सर स्वातीच्या म्हणण्याप्रमाणे अगदी
पिवळ्या चाफ्यांत निळा मोरा सारखेच वाटत होते!
😂अभिवाचन स्पर्धेला सुरूवात झाली , एक गृप येऊन कुणी लेख, अग्रलेख, कथा, कादंबरी, आत्मचरित्रावर वाचन करत होते! कुणाचे उत्तम तर कुणाचे ठीकठाक अभिवाचन होत होते आणि आमच्या गृपमध्येही उत्साह वाढत होता! आत्मविश्वास होताच!
त्यामध्ये सुधाकर सरांना जरा जास्तच होता! त्यांचा तो आत्मविश्वास बघून आमचाही वाढत होता....! अपर्णा थोडी नर्व्हस होती , पण त्याचे कारण वेगळे होते.. पण तरिही तीही उत्साहाने तयारीत होती!
स्वाती ताई आमच्या आधी वाचन करणा-यांचे काटेकोरपणे कान देऊन ऐकत होती...! मी मात्र फक्त हा माझ्यासाठी नवीन अशा साहित्यीक प्रकाराचा आस्वाद घेत होते !!!
😃तेवढ्यात आमच्या सृजनोत्सव गृपचे नांव पुकारण्यात आले ...आम्ही तयारीतच होतो....!!
स्टेजवर गेलो ....अतिशय छान आत्मविश्वासाने वाचन केले...! वाचन करतांना मी एकदाही वर मान करून समोर पाहिले नाही....
मला एकच भिती..... समोर श्रोत्यांशी कुणाशी नजर भिडायची आणि इकडे माझ्या ओळींची पडझड व्हायची...आणि माझी वाचनाची गाडी पटरी सोडून भलतीचकडे जायची
🤔😆😆😆😆 म्हणून नकोच ते पहाणे :)अभिवाचन करून खाली उतरलो आणि परिक्षकांनी आम्हाला आमची नावं विचारली .... आम्ही प्रत्येकाने आमची नावं आनंदानं सांगीतली.... सुधाकर सरांनी जरा जास्तच आनंदानं सांगितले....कारण त्यांनी त्या आनंदाच्या भरात परिक्षकांशी हात पण मिळवलेले मी पाहिलं !
😉आमचा नंबर येणार हे इथेच पक्के झाले...
😃.
.
.
.
.
.
.
.
.
असे आम्हाला वाटल्यावाचून राहिले नाही ! आम्ही चौघही अगदी निश्चिंत...!
तेवढ्यात सुधाकर सरांना फोन आला...!
हायकमांडचा फोन ...असं म्हणत ते हॉल बाहेर गेले ! आम्ही मात्र इतर उरलेल्या गृपचे अभिवाचन ऐकण्यासाठी थांबलो!
खरं आमच्यावेळेपर्यंत हॉल भरलेला होता...पण नंतर ज्यांचे ज्यांचे वाचन झाले ते बरचसे गृप उठून गेले
आम्ही मात्र उरलेल्यांचेही ऐकले पाहिजे या उदात्त हेतूने हॉलमध्ये थांबलो
तेवढ्यात हॉलच्या दाराच्या फटीतून सुधाकर सर आम्हाला बाहेर येण्याचा इशारा करीत होते ...पण आम्ही तिघी बसूनच राहिलो...असं मधूनच उठून जाणं जमलं नाही ...!
शेवटी स्पर्धा संपली आणि आम्ही तिघी बाहेर येऊन सुधाकर सरांना शोधू लागलो ...!सर काही दिसेना... आम्हाला वाटले हायकमांडचा फोन म्हणजे त्यांनी कल्याण ला प्रस्थान केलं असणार....! मोबाईल कॉल केला तर सर खाली मैदानात पोस्टर कविता पहात होते...! आम्ही खाली गेलो...
"आपण फायनल मध्ये जाणार... बाहेर आलो तर आपला परफॉमन्स चांगलाच झाल्याची हवा होती... मी सांगतो उद्या आपल्याला फायनल साठी यायचे आहे!"
सुधाकर सर अगदी खात्रीनं सांगत होते ....
आम्ही तिघी पण जाम खुश...!!
पण प्रॉब्लेम असा झालाय की मला घरून बायकोचा फोन आलाय...घरी थोडं काम काढलंय .... मला घरी लवकर जावं लागतंय....! स्पर्धेचा निकाल ऐकायला मी नसणार!
तुम्ही काहीच काळजी करू नका आपण दहा मध्ये आहोतच ...!
:)आणि ते जायला निघाले...आणि थांबले , आम्ही तिघी पण त्यांच्याकडेच पहात होतो...
अजून एक हा माझा निळा शर्ट (निळा मोर..
😃) मला वाटतं खुप लकी ठरलाय आज.... मी तर आता असाच घरी जाणार आणि हा शर्ट काढून ठेवणार ... आणि उद्या फायनल ला हाच घालून येणार.....!ईईईईईईईईईईईईई.....
काय पण ....
आम्ही तिघी पण एकदम ओरडलो....
माझं ऐका ..... तुमच्या पिवळ्या साड्या पण लकी आहेत , तुम्ही पण उद्या ह्याच नेसा....! उद्या आपण फायनल पण मारणार बघा!
आम्ही जीव तोडून हसायला लागलो....
शी ई ई ई ई ई ई आम्ही नाही नेसणार परत या साड्या ...तुम्हीच घालून या हा निळा शर्ट !
ठीक आहे .....चला मला फोन करा उद्या साठी .
मी निघतो...
आणि सुधाकर सर घरी कल्याण ला निघून गेले!
संध्याकाळी साडेचारला निकाल लागला.....
निकालापुर्वी परिक्षकांनी अभिवाचन कसे असावे , कसे नसावे मार्गदर्शन केले....ते ऐकत असताना अभिवाचन जसे असावे त्या सर्व अटी नियम आम्ही खुपच चांगल्या अंशी पुर्ण केल्या होत्या त्यामुळे आमचा दहा विजेत्यांमध्ये नंबर लागणार अशी आशा वाटायला लागली....
सुधाकर सर आठवले...
त्यांचा लकी निळा शर्ट (निळा मोर ) डोळ्यासमोर नाचू लागला ...!!
आणि निकाल जाहीर करायला सुरूवात झाली!
आम्ही अधीरतेने निकाल ऐकू लागलो .....
पहिला , दुसरा , तिसरा .....
एक एक गृपचे नांव घेत होते आणि आमची उत्कंठा वाढत होती......!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
आम्ही निकाल ऐकून हॉलच्या बाहेर आलो....!
सुधाकर सरांना निकाल कोण सांगणार .... आम्ही तिघींनी एकमेकींकडे बोट दाखवले ....
शेवटी मी फोन लावला....
हैलो....सर
बोला पुष्पांजली जी .....
काय निकाल लागला....?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
सुधाकर सर ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
निळा शर्ट धुवायला टाका !!
😂😂😂😂😂😂😂😂.
.
.
.
.
.
.
असं कसं झालं?
जाऊ द्या हो सर , आपल्याला एक नवीन चांगला अनुभव मिळाला!
हं .......
मग आता शर्ट धुवायला टाका....! टाकाल नां ?
मी मुद्दाम त्यांना चिडवत होते
😃😃नाही आता शर्ट उशाला घेऊन झोपतो
😞😞😞आणि आम्ही तिघी धो धो धो हसत होतो!
😀😀😀😀😀© समिधा
Want to tag Swati Natu?
