पुढ़ेही ती मानसिक रित्या अशिच जुळलेलि रहातात की नाही हा प्रश्न क़ाळाकडेच सोपविणे ईष्ट …!
कालच मी प्रीया तेंडूकरांचे "जन्मलेल्या प्रत्येकाला " या पुस्तकातील "एकेका कथेचे एकेक शेवट " ही ललित लघुकथा वाचली . प्रत्येक माणूस हा स्वतंत्र कथाबिज घेउन जन्माला येतो त्याचे आयुष्य एक त्याच्याही नकळत ओघात ओघवती घडत जाणारी कथा असते …. ! तो त्याच्या कथेचि सुरुवात त्याच्या मर्जिप्रमाणे करतो … !(खरे तर या बाबत मतमतांतरे असू शकतात )पण त्या कथेचा शेवट अपेक्षेपेक्षा वेगळाच घडतो ….!
काल मी एकलेल्या घटनेतील प्रेमी …. त्यांची ती "कथा " 'तो' आणि 'ती ' दोघानी जन्म एकावेळि घेतला नाही . पण त्यांच्या प्रेमाची सुरुवात त्यांच्या मर्जिने झाली असेल , त्यांचे असणे एकमेकांसाठीच होते . त्यानी कितीतरी एकत्र स्वप्ने पहिली असतील , त्यांचा जन्म विभक्त होता पण त्यांचे जुळणे मात्र "मृत्युच्या बिन्दुला येउन मिळाले होते ….!
त्या दोघांच्या मिलनाची " सम" त्यांच्या एकाचवेळीच्या मृत्युपाशी लागली ….! ती "एकवेळ " त्यांच्या मिलनाची "मात्रा " होती …!! त्यांचे जीवनगाणे /युगुलगाणे या पहिल्या मात्रेपाशीच संपावे का ….? त्यांच्या प्रेमकहाणीचा हाच शेवट ….? गाण्याच्या समेलाच दोघां गाना-यानी उडून जावे …? आणि हा त्यांच्या कथेचा शेवट त्यानाही ठाउक नव्हता …!
जन्मलेल्या प्रत्येकालाच आपल्या कथेचा शेवट माहीत नसतो …! जन्मलेल्या प्रत्येकासाठी स्वत:चेच जीवन एक "गूढ़ "कथा असते …… ! आणि आपण जगत असतो म्हणजे काय करीत असतो …? आपल्याच जीवनाचे "गूढ़" उकलत असतो …! पण या बाबत आपण अनभिद्न्य असतो …. ! आणि या अद्न्यानातच सुख असते ! आणि म्हाणुनच जीवन "सुन्दर आहे " ….!!!!
"समिधा"
